wanneer zij de dagen doorklieft
met een kinderlijk gemak
toont herinnering zijn kwetsbaarste vorm
wind blaast rond het laatste uur
steeds dichter nadert de horizon het punt
waar woorden verdwalen in schimmig licht
stilstaand water vertroebelt het beeld
en de afdruk van gister
verdroogt de adem van morgen
maar immer weerspiegelt zijn liefde
de lange jaren trots
in haar grijs
@ Coby 30 december 2015
Als gezichten hun naam verliezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten