met het blote oog
koesteren de takken hun prille loof
bij het ontluiken
van zoveel innerlijke kracht
danst herinnering op stille woorden
als in een levend schilderij
de zoete geur ademt hoop
en tussen 't verdorde hout
waar zelfs de bonkige knoesten
de dag begroeten met een warme blik
zingt een zachte stem
de cirkel rond
@ Coby 1 april 2017
Zacht roze, warme lente.
BeantwoordenVerwijderenMooi Coby.