Verloren in tijd

jouw stapjes steeds kleiner
soms struikel je waarna
je toch dapper doorloopt
op nieuwe schoenen
met steunzolen
sinds kort

veerkracht lijkt verdwenen
als rek uit elastiek
en jaren gaan tellen
met herinnering
als wilgen geknot

gerimpelde handen
verraden de tijd

maar gekoesterd
door zacht avondlicht
lijk jij weer eventjes
een jonge meid






@ Coby 

Als gezichten hun naam verliezen