zwijgend sleept de dageraad
haar ballast langs de hemel
de zon trekt een krachtig spoor
over bouwval
en de tand des tijds
tere glans breekt starre ogen
terwijl verleden
herinnering bindt
want diep verborgen
in een hart vol vergeten dromen
wappert haar was
kinderlijk blij
op het ritme van de wind
@ Coby 28 November 2012
Als gezichten hun naam verliezen
Als gezichten hun naam verliezen
Mooi!
BeantwoordenVerwijderenZou zomaar over dementie kunnen gaan .. kan aan mij liggen, maar ik zag zomaar mijn schoonmoeder die steeds over vroeger vertelt en heden heeft buiten gesloten als het ware.
BeantwoordenVerwijderenHeel erg pakkend weer Coby!
Wens je een megafijne week!
Liefs José