een brute macht geselt vrijheid
met woorden gewogen op schalen van goud
en de wereld kreunt
verstikkende angst
regeert over huizen gedompeld in rouw
bloed vloeit
en honger vult een lege hand
gevoed door religie
groeit volkenhaat als onkruid
na een zware bui
- geweten spoelt aan
op het kille strand -
doch in het kleine tussen bevend beton
bloeit nog immer
een madelief...
@ Coby 8 mei 2016
Toch, telkens weer weet het madeliefje haar kopje naar het licht te draaien. Hoopvol.
BeantwoordenVerwijderen