als de dag ontwaakt
torent de kerktoren trots
torent de kerktoren trots
de rest grijst verborgen
in de schaduw van het water
treurt een wilg, serene rust
tussen eeuwige graven
waar sluiers van mist
’s nachts het land belagen
parelt dauw, als tranen
tot in lengte van dagen
tot in lengte van dagen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten