Nooit meer

zacht geroffel, trompetgeschal, en
vurige tongen
brengen de oude clown
onvermijdelijk
naar zijn laatste uur
in het circus van de lach

vage sporen van verse tranen
trekken witte lijnen
in z,n geschminkte gezicht
de allerlaatste keer
in zijn piste
onder het felle licht

begeleid door
wegstervend applaus
vervolgd hij zijn pad
z,n gebroken hart verscholen, in
zwarter dan zwart
onderweg naar nergens