wanneer ‘t vergeven zachtjes sluimert
drijven herinneringen boven
als vissen na een onweersbui, spartelend
in de vijvers van je jeugd
voorzichtig omzeilen ze de muur
die jarenlang jouw kunstmatig leventje
in stand hield
eindelijk ...
gaat de zon weer schijnen
en diepzwart verandert langzaam
in stralend wit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten