jouw stapjes steeds kleiner
soms struikel je waarna
je toch dapper doorloopt
op nieuwe schoenen
met steunzolen
sinds kort
de veerkracht lijkt verdwenen
als rek uit elastiek
en jaren gaan tellen
met oude herinnering
als wilgen geknot
gerimpelde handen
verraden de tijd
maar gekoesterd
door zacht avondlicht
lijk jij weer eventjes
een jonge meid
@ Coby
As gezichten hun naam verliezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten