Avondgloed

onder een hemel van schurend paars

koestert de dag zijn stilste uur

drijvend

op wolken van glas

ankert kwetsbaarheid in een open hand

emotie

draait cirkels in de nakende nacht

de laatste sneeuw

spreidt schaduw over ’t  brakke land

de voren diep geslagen op de bodem van de tijd

en het uitgeleefde hout

wacht

@ Coby 2 januari 2015