op een bedje van tranen
bijt het zout een gat in de dag
mijn handen, vandaag zo leeg
verbrokkelen de uren tot één enkel moment
januari in maagdelijk wit
doet woorden roesten
in de kamers van mijn hoofd
en zelfs de mooiste zinnen verdwalen
in jouw ongesnoeide tuin
tussen de bomen van toen@ Coby 7 januari 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten