oneindig
op de grens van ons besef
voorbij de sterren
waar het hemelwater stroomt
fluisteren de wolken een groet
nederig buigt de wind
in zijn adem
dwarrelt het laatste stof
mijn hart omarmt het licht
en zwijgt
@ Coby 11 januari 2015
Blij met het licht...oneindig...
BeantwoordenVerwijderenZwijgend het dichtbij halen.
Broos en mooi gedicht Coby.